Blogger Template by Blogcrowds

ရဲေခါင္ေျပာက္က်ား ေခ်ေဂြဗားရား က်ဆံုးခဲ့ရေသာ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၉ ရက္ေန႕ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ေန႔မွစ၍ အဖိႏွိပ္ခံျမန္မာျပည္သားမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္လ်က္ ျမန္မာျပည္သားဘေလာ့ဂ္ကို အမွတ္တရ တင္ဆက္လိုက္ပါသည္။ ** ခြန္အားမွ်ေ၀... တို႔တေတြသည္... မလြဲမေသြ ျပည္သူေတြအတြက္... **

Thursday, September 18, 2014

==စိတ္အလြင့္ စိတ္အေလ==

>
အေရွ႕ဘက္ကမ္းေျခ….။ ဆယ့္ငါးကီလိုမီတာမွ်ရွည္လ်ားတဲ့ လူလုပ္ကၽြန္းကေလးတစ္ခုမွာ ေၾကြ…ေလေနတယ္၊ အတိအက်ေျပာရရင္ ေၾကြ လြင့္ေနတယ္။ ေပါ့ေပါ့ကေလးပါပဲ။ ညေန ငါးနာရီအလင္းအေရာင္က ထင္လင္းဆဲ။ အလုပ္နဲ႔အိမ္၊ အိမ္နဲ႔အလုပ္ ကူးလူးေနရတဲ့ေန႔စဥ္ဘဝထဲက ခဏတာမွ် ထြက္ေပါက္ေပးရာ ေနရာေလးတစ္ခုအျဖစ္ ဒီေနရာေလးကို ေၾကြသေဘာက်တယ္။ လူအမ်ားနဲ႔ေဝးရာဘက္ကိုေလွ်ာက္လာရင္း စထြက္လာရာေနရာနဲ႔အေတာ္ေလး ေဝးလံခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲဆိုတာ ေၾကြသိဖို႔ရန္ မလို။ အခ်ိန္တန္ရင္ ေၾကြ႕ဖုန္းက အသံထျမည္လိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔တင္းတင္းခ်ည္ထားခံရတဲ့ဘဝႀကီးဟာ တုန္႔ကနဲ။ ဟိုးအေဝးႀကီးမွာ… ျမင္သာေပမယ့္ ေဝးလံမွန္းသိႏိူင္တဲ့အကြာအေဝးမွာ…။ ကုန္တင္သေဘၤာႀကီးေတြ၊ ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကေလးေတြလိုပဲ စီရီေက်ာက္ခ်ရပ္နားလို႔။ အေရာင္ေတြကလည္း စံုႏိူင္လြန္း၊ ပံုသ႑ာန္ေတြကလည္း ကြဲႏိူင္လြန္း။ အဲဒီအေနာက္ဘက္ ဟိုး…အေဝးႀကီးမွာ၊ အဲဒီမွာေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္ေျခနဲ႔ ပင္လယ္ရဲ႕အနားသတ္လိုင္းတို႔ ထိေတြ႔ေနၾက။ အဲ့ဒါ အဲ့ဒါ တကယ္မွ မဟုတ္တာ…။ ထိစပ္ေနသေယာင္ေယာင္သာ ရွိတာ၊ အျမင္အာရံုမွာ နီးေနလည္းပဲ…။ ကမ္းေျခဘက္ ေရေတြနဲ႔အနီးဆံုးနားကို ေၾကြေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ေရနစ္ၿပီးသား သဲေသာင္ဟာ ေျခရာေတြနဲ႔ အိကနဲ။ ေၾကြ႕အေရွ႕မွာ ေျခရာေတြတစ္တန္းႀကီး ဘယ္ညာတန္းစီလို႔ရယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ယွဥ္လွ်က္ေျခရာေတြက ႏွစ္စံု။ တစ္စံုက အေသး၊ တစ္စံုက အႀကီးလို႔ ေၾကြကေတာ့ ထင္တာပဲ။ ခ်စ္သူေမာင္ႏွံလို႔ ထင္ပစ္လိုက္တယ္။ ေရရဲ႕အနံ႔…။ ေရျပင္ကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာရေပမယ့္ လတ္ဆတ္မေနဘဲ အနံ႔တစ္မ်ိဳးစြက္ေနတယ္။ စိမ္းေရႊေရႊအနံ႔လို….။ ဆားနံ႔ေတာ့ မဟုတ္တာေသခ်ာတယ္။ ေရထဲမွာရွိေနတဲ့ အမိႈက္သရိုက္ေတြ ပုပ္သိုးနံ႔လား။ အဲသေလာက္ အဆိုးႀကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ေရွ႕နားမွာ ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ကၽြန္းျမင့္ျမင့္ကေလးေတြ….။ တစ္ခ်ိဳ႕ကၽြန္းေတြေပၚမွာ လူေတြရွိၿပီးသား။ ဘယ္သူမွ ရွိမေနေသးတဲ့ ကၽြန္းကေလးေပၚ ေၾကြတက္ၾကည့္ရရင္ ေကာင္းမလား။ အေတြးမွမဆံုးခင္ ေၾကြ႕ေျခေထာက္မွာစီးထားတဲ့ ဖိနပ္ကေလးကိုခၽြတ္ၿပီး လက္ကကိုင္လိုက္တယ္။ ေက်ာက္တံုးကၽြန္းကေလးေပၚတက္လိုက္ေတာ့ ေက်ာက္တံုးေတြရဲ႕ ၾကမ္းရွရွခက္မာမႈကို ေၾကြ႕ေျခဖဝါးေတြက သိတယ္၊ ခံစားလိုက္ရတယ္။ အေပၚကိုေရာက္သြားေတာ့ ေရျပင္ႀကီးနဲ႔ ပိုနီးသြားသလို ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာက္တံုးကၽြန္းတစ္ကၽြန္းစာ ပိုနီးသြားတယ္။ ေရသံတစ္ဝုန္းဝုန္းကိုလည္း ၾကားရေသးတယ္။ လူေတြဟာ ဒီေနရာကို အပန္းေျဖဖို႔ လာၾကတာတဲ့။ ေၾကြကေရာ…။ ေၾကြကေတာ့ ေၾကြ႕စိတ္ေတြကို ခဏတာ ခင္းက်င္းျဖန္႔ၾကဲခ်င္လို႔။ ေရျပင္ႀကီးကို ျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ေလ… သူ႔အေရွ႕မွာ ေၾကြ႕စိတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျဖန္႔ခင္းလိုက္ေတာ့ ေၾကြ႕စိတ္ေတြဟာ ယိမ္းထိုးလြင့္ပါးလို႔... ေက်ာက္တုန္းကၽြန္းကေလးအေပၚၾကဲခ်လိုက္ျပန္ေတာ့ ဟိုဒီတစ္စစီ ၾကမ္းရွ အေျခက်လို႔။ ကမ္းေျခက အပင္ႀကီးေတြရဲ႕ သစ္ရြက္သစ္ခက္ေတြေပၚ ခ်ိတ္တြဲၾကည့္မလား... ေကာင္းကင္ႀကီးထဲ တရွိန္ထိုးပ်ံတက္ေနတဲ့ စြန္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႔အတူ ဝဲလြင့္ၾကည့္မလား... ဒါမွမဟုတ္ ေရေတြစိုအိေနတဲ့ သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ ကပ္ျငိဝပ္တြားေနဦးမလား…။ ေပ်ာ္စရာခ်ည့္…။ လြတ္လပ္လိုက္ရတာ…။ ဒီတစ္ညေနစာ…။ ေနလံုးႀကီးက လိေမၼာ္ေသြးျခယ္လို႔ ေရထဲကို တျဖည္းျဖည္းထိုးက်လာေနတာကို ၾကည့္ရင္း ေၾကႊ ဝမ္းနည္းရေကာင္းမလား ေတြးမိေသးတယ္။ ေၾကႊတစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့ ဝမ္းနည္းသလိုလိုႀကီးပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနဝင္ဝင္ ေနထြက္ထြက္….။ တကယ္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔လည္း ေနကထြက္ဦးမွာ၊ ဝင္ဦးမွာ။ ဘာမွ မထူးဆန္းတဲ့ကိစၥ။ ကမ္းေျခဘက္ကခြာလို႔ ကြန္ကရစ္ေလွ်ာက္လမ္းေလးေတြဘက္ ျပန္ေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ ေလအေဝ့မွာ အသားမီးကင္နံ႔တစ္ခ်ိဳ႕ကို ရတယ္။ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ယာယီတဲကေလးေတြ ဟိုတစ္စု၊ ဒီတစ္စု။ စက္ဘီးစီးေနၾကသူေတြ၊ စကိတ္ဘုတ္စီးေနၾကသူေတြ၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ေျပးေနၾကသူေတြလည္းရွိရဲ႕။ အပမ္းေျဖလာၾကသူေတြ။ ဘဝအေမာေျဖလာၾကသူေတြ ဒီေနရာေလးမွာ။ တကယ္ပဲ ေၾကြတို႔ေနထိုင္ရွင္သန္ေနရတဲ့ ဘဝႀကီးက အပူအေမာေတြနဲ႔ စီရင္ထားတာ မ်ားလား။ ေၾကြလည္း ေမာတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဒီလိုပဲ ေခါက္ရိုးက်ေနတဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ။ ဘဝရဲ႕အဓိပၸါယ္ဆိုတာကို ေၾကြ သိသလိုလိုနဲ႔ ေဝးေဝးေနျပန္တယ္။ အနာနဲ႔ေဆးေတြ႔တာလို ဆိတ္ၿငိမ္ေနခိုက္ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ ျမံဳေနတဲ့အနာတရေတြအေပၚ ေၾကြ ထူးၿပီး နာမေနခ်င္ေတာ့။ သံသရာႀကီးက ရွည္သေလာက္ ခ်ည္တိုင္တစ္ခုလို ရုန္းမထြက္ႏိူင္တဲ့ ဘဝေတြ၊ ဘဝေတြထဲ ဘယ္ေလာက္မ်ား စုတ္ျပတ္နာက်င္ေနရဦးမွာလဲ။ တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေစ၊ တစ္ျခမ္းထဲ တစ္စိတ္ထဲျဖစ္ေစ ေလကေလးရွဴေနရတာကမွ ၿငိမ္းခ်မ္းဦးမွာ။ ဘဝရဲ႕ သာမည၊ အဓိကေတြထဲ ဘယ္အရာေတြကို ေၾကြဆုပ္ကိုင္လို႔ ဘယ္လိုအရာေတြကို ေၾကြလႊတ္ခ်ထားခဲ့ခ်င္ၿပီလဲ….။ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ခဲ့တဲ့အရာေတြထဲ ဆုတ္ကိုင္ျပလို႔ရတဲ့ အေပးအယူ အေၾကြးအျမီကိစၥေတြ မပါတာ ေၾကြသာ အသိဆံုး။ စိတ္နဲ႔သာ ဆိုင္တာ၊ ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားမႈနဲ႔သာ ဆိုင္တာရယ္။ သတိတရေတြကိုေတာ့ျဖင့္ ျပန္လွန္ေမွ်ာ္လင့္မိခ်င္ေသးရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ေလ….။ ခက္တယ္။ ခံစားမႈနဲ႔ စိတ္နဲ႔ဆက္ႏြယ္သမွ်ေတြဟာ သူ႔အလုိလိုသာ ျဖစ္တည္ေကာင္းတာ။ တကယ္ေတာ့ ေၾကြဟာ အေႏွာင္အတြယ္မဲ့ခ်င္တာ။
ခုပဲၾကည့္၊ ေၾကြဟာ ေၾကြ႕စိတ္နဲ႔ ၿငိေနျပန္။ အေတြးေတြထဲ ကေျပာင္းကျပန္ စုန္ဆန္လို႔။ နည္းနည္းေတာင္ ေမွာင္လာၿပီ။ ဘာဘီက်ဴးဖိုေလးေတြနားကလူေတြ သူ႔အုပ္စုနဲ႔သူ စကားစျမည္ေျပာၾက ဆိုၾက၊ ဂစ္တာတီးၾက၊ ေဆာ့ၾက။ အပမ္းေျဖေနၾက။ ေၾကြ႕ကို ျမင္ေတာ့ သူက လွမ္းေခၚတယ္။ ခုပဲ ဖုန္းေခၚေတာ့မလို႔...ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ တဲ့။ ေၾကြက လက္ထဲက ကင္မရာကို ျပရင္း ဓါတ္ပံုေလွ်ာက္ရိုက္တာဆိုေတာ့ သူက အသားကင္တစ္ခ်ိဳ႕ထည့္ထားတဲ့ ပန္းကန္ျပားကို ေၾကြ႕ဆီလွမ္းေပးရင္း စားလိုက္ဦး တဲ့။ ေၾကြ စားလိုက္တယ္။ အသားကင္လား၊ ဘာသားလဲဆိုတာေတာ့ ေၾကြ မသိ။ ေၾကြသိတာက လႊတ္ခ်ပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့ ေၾကြ႕စိတ္ေတြ၊ ဟိုမွာ ဒီမွာ….။ ကစဥ့္ကလ်ား ပံုပ်က္ပန္းပ်က္။ ခုထိ ေလထဲလြင့္ခ်င္ေနဆဲ၊ ခုထိ သစ္ရြက္ေတြၾကား ခိုတြယ္ေနခ်င္ဆဲ၊ ခုထိ သဲေသာင္ခံုထဲ ေခါင္းဝွက္ခ်င္ေနဆဲ၊ ေၾကြ႕စိတ္ေတြ….။ “စားေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုရာ၊ သိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ၊ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ခဲ့ေတာ့ ေၾကြက ေမာၿပီး ဆာေနတာ” လွ်ာေပၚကတစ္ဆင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲကေန ဘိုက္ထဲေရာက္သြားတဲ့ အသားကင္ေတြ။ ဘာအရသာဆိုတာ ေၾကြ မသိ၊ မခံစားမိလည္းဘဲ၊ ဒီလိုပါပဲ….။ နားဝင္ေကာင္းေအာင္ ဆိုတတ္ခဲ့ၿပီ။ ႏႈတ္ခ်ိဳတတ္ခဲ့ၿပီ...။ ေၾကြ ခံစားခ်က္ေတြကို လႊတ္ခ်တတ္ခဲ့ၿပီေလ…..။ 

၊၊၊၊၊၊၊၊၊>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 


Author: ခ်စ္ၾကည္ေအး

အေရွ႕ဘက္ကမ္းေျခ….။ ဆယ့္ငါးကီလိုမီတာမွ်ရွည္လ်ားတဲ့ လူလုပ္ကၽြန္းကေလးတစ္ခုမွာ ေၾကြ…ေလေနတယ္၊ အတိအက်ေျပာရရင္ ေၾကြ လြင့္ေနတယ္။ ေပါ့ေပါ့ကေလးပါပဲ။ ညေန ငါးနာရီအလင္းအေရာင္က ထင္လင္းဆဲ။ အလုပ္နဲ႔အိမ္၊ အိမ္နဲ႔အလုပ္ ကူးလူးေနရတဲ့ေန႔စဥ္ဘဝထဲက ခဏတာမွ် ထြက္ေပါက္ေပးရာ ေနရာေလးတစ္ခုအျဖစ္ ဒီေနရာေလးကို ေၾကြသေဘာက်တယ္။ လူအမ်ားနဲ႔ေဝးရာဘက္ကိုေလွ်ာက္လာရင္း စထြက္လာရာေနရာနဲ႔အေတာ္ေလး ေဝးလံခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲဆိုတာ ေၾကြသိဖို႔ရန္ မလို။ အခ်ိန္တန္ရင္ ေၾကြ႕ဖုန္းက အသံထျမည္လိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔တင္းတင္းခ်ည္ထားခံရတဲ့ဘဝႀကီးဟာ တုန္႔ကနဲ။ ဟိုးအေဝးႀကီးမွာ… ျမင္သာေပမယ့္ ေဝးလံမွန္းသိႏိူင္တဲ့အကြာအေဝးမွာ…။ ကုန္တင္သေဘၤာႀကီးေတြ၊ ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကေလးေတြလိုပဲ စီရီေက်ာက္ခ်ရပ္နားလို႔။ အေရာင္ေတြကလည္း စံုႏိူင္လြန္း၊ ပံုသ႑ာန္ေတြကလည္း ကြဲႏိူင္လြန္း။ အဲဒီအေနာက္ဘက္ ဟိုး…အေဝးႀကီးမွာ၊ အဲဒီမွာေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးရဲ႕ေအာက္ေျခနဲ႔ ပင္လယ္ရဲ႕အနားသတ္လိုင္းတို႔ ထိေတြ႔ေနၾက။ အဲ့ဒါ အဲ့ဒါ တကယ္မွ မဟုတ္တာ…။ ထိစပ္ေနသေယာင္ေယာင္သာ ရွိတာ၊ အျမင္အာရံုမွာ နီးေနလည္းပဲ…။ ကမ္းေျခဘက္ ေရေတြနဲ႔အနီးဆံုးနားကို ေၾကြေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ေရနစ္ၿပီးသား သဲေသာင္ဟာ ေျခရာေတြနဲ႔ အိကနဲ။ ေၾကြ႕အေရွ႕မွာ ေျခရာေတြတစ္တန္းႀကီး ဘယ္ညာတန္းစီလို႔ရယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ယွဥ္လွ်က္ေျခရာေတြက ႏွစ္စံု။ တစ္စံုက အေသး၊ တစ္စံုက အႀကီးလို႔ ေၾကြကေတာ့ ထင္တာပဲ။ ခ်စ္သူေမာင္ႏွံလို႔ ထင္ပစ္လိုက္တယ္။ ေရရဲ႕အနံ႔…။ ေရျပင္ကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာရေပမယ့္ လတ္ဆတ္မေနဘဲ အနံ႔တစ္မ်ိဳးစြက္ေနတယ္။ စိမ္းေရႊေရႊအနံ႔လို….။ ဆားနံ႔ေတာ့ မဟုတ္တာေသခ်ာတယ္။ ေရထဲမွာရွိေနတဲ့ အမိႈက္သရိုက္ေတြ ပုပ္သိုးနံ႔လား။ အဲသေလာက္ အဆိုးႀကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ေရွ႕နားမွာ ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ကၽြန္းျမင့္ျမင့္ကေလးေတြ….။ တစ္ခ်ိဳ႕ကၽြန္းေတြေပၚမွာ လူေတြရွိၿပီးသား။ ဘယ္သူမွ ရွိမေနေသးတဲ့ ကၽြန္းကေလးေပၚ ေၾကြတက္ၾကည့္ရရင္ ေကာင္းမလား။ အေတြးမွမဆံုးခင္ ေၾကြ႕ေျခေထာက္မွာစီးထားတဲ့ ဖိနပ္ကေလးကိုခၽြတ္ၿပီး လက္ကကိုင္လိုက္တယ္။ ေက်ာက္တံုးကၽြန္းကေလးေပၚတက္လိုက္ေတာ့ ေက်ာက္တံုးေတြရဲ႕ ၾကမ္းရွရွခက္မာမႈကို ေၾကြ႕ေျခဖဝါးေတြက သိတယ္၊ ခံစားလိုက္ရတယ္။ အေပၚကိုေရာက္သြားေတာ့ ေရျပင္ႀကီးနဲ႔ ပိုနီးသြားသလို ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔ ေက်ာက္တံုးကၽြန္းတစ္ကၽြန္းစာ ပိုနီးသြားတယ္။ ေရသံတစ္ဝုန္းဝုန္းကိုလည္း ၾကားရေသးတယ္။ လူေတြဟာ ဒီေနရာကို အပန္းေျဖဖို႔ လာၾကတာတဲ့။ ေၾကြကေရာ…။ ေၾကြကေတာ့ ေၾကြ႕စိတ္ေတြကို ခဏတာ ခင္းက်င္းျဖန္႔ၾကဲခ်င္လို႔။ ေရျပင္ႀကီးကို ျဖတ္တိုက္လာတဲ့ ေလ… သူ႔အေရွ႕မွာ ေၾကြ႕စိတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျဖန္႔ခင္းလိုက္ေတာ့ ေၾကြ႕စိတ္ေတြဟာ ယိမ္းထိုးလြင့္ပါးလို႔... ေက်ာက္တုန္းကၽြန္းကေလးအေပၚၾကဲခ်လိုက္ျပန္ေတာ့ ဟိုဒီတစ္စစီ ၾကမ္းရွ အေျခက်လို႔။ ကမ္းေျခက အပင္ႀကီးေတြရဲ႕ သစ္ရြက္သစ္ခက္ေတြေပၚ ခ်ိတ္တြဲၾကည့္မလား... ေကာင္းကင္ႀကီးထဲ တရွိန္ထိုးပ်ံတက္ေနတဲ့ စြန္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႔အတူ ဝဲလြင့္ၾကည့္မလား... ဒါမွမဟုတ္ ေရေတြစိုအိေနတဲ့ သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ ကပ္ျငိဝပ္တြားေနဦးမလား…။ ေပ်ာ္စရာခ်ည့္…။ လြတ္လပ္လိုက္ရတာ…။ ဒီတစ္ညေနစာ…။ ေနလံုးႀကီးက လိေမၼာ္ေသြးျခယ္လို႔ ေရထဲကို တျဖည္းျဖည္းထိုးက်လာေနတာကို ၾကည့္ရင္း ေၾကႊ ဝမ္းနည္းရေကာင္းမလား ေတြးမိေသးတယ္။ ေၾကႊတစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့ ဝမ္းနည္းသလိုလိုႀကီးပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနဝင္ဝင္ ေနထြက္ထြက္….။ တကယ္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔လည္း ေနကထြက္ဦးမွာ၊ ဝင္ဦးမွာ။ ဘာမွ မထူးဆန္းတဲ့ကိစၥ။ ကမ္းေျခဘက္ကခြာလို႔ ကြန္ကရစ္ေလွ်ာက္လမ္းေလးေတြဘက္ ျပန္ေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ ေလအေဝ့မွာ အသားမီးကင္နံ႔တစ္ခ်ိဳ႕ကို ရတယ္။ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ယာယီတဲကေလးေတြ ဟိုတစ္စု၊ ဒီတစ္စု။ စက္ဘီးစီးေနၾကသူေတြ၊ စကိတ္ဘုတ္စီးေနၾကသူေတြ၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ေျပးေနၾကသူေတြလည္းရွိရဲ႕။ အပမ္းေျဖလာၾကသူေတြ။ ဘဝအေမာေျဖလာၾကသူေတြ ဒီေနရာေလးမွာ။ တကယ္ပဲ ေၾကြတို႔ေနထိုင္ရွင္သန္ေနရတဲ့ ဘဝႀကီးက အပူအေမာေတြနဲ႔ စီရင္ထားတာ မ်ားလား။ ေၾကြလည္း ေမာတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဒီလိုပဲ ေခါက္ရိုးက်ေနတဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲမွာ။ ဘဝရဲ႕အဓိပၸါယ္ဆိုတာကို ေၾကြ သိသလိုလိုနဲ႔ ေဝးေဝးေနျပန္တယ္။ အနာနဲ႔ေဆးေတြ႔တာလို ဆိတ္ၿငိမ္ေနခိုက္ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ ျမံဳေနတဲ့အနာတရေတြအေပၚ ေၾကြ ထူးၿပီး နာမေနခ်င္ေတာ့။ သံသရာႀကီးက ရွည္သေလာက္ ခ်ည္တိုင္တစ္ခုလို ရုန္းမထြက္ႏိူင္တဲ့ ဘဝေတြ၊ ဘဝေတြထဲ ဘယ္ေလာက္မ်ား စုတ္ျပတ္နာက်င္ေနရဦးမွာလဲ။ တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေစ၊ တစ္ျခမ္းထဲ တစ္စိတ္ထဲျဖစ္ေစ ေလကေလးရွဴေနရတာကမွ ၿငိမ္းခ်မ္းဦးမွာ။ ဘဝရဲ႕ သာမည၊ အဓိကေတြထဲ ဘယ္အရာေတြကို ေၾကြဆုပ္ကိုင္လို႔ ဘယ္လိုအရာေတြကို ေၾကြလႊတ္ခ်ထားခဲ့ခ်င္ၿပီလဲ….။ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ခဲ့တဲ့အရာေတြထဲ ဆုတ္ကိုင္ျပလို႔ရတဲ့ အေပးအယူ အေၾကြးအျမီကိစၥေတြ မပါတာ ေၾကြသာ အသိဆံုး။ စိတ္နဲ႔သာ ဆိုင္တာ၊ ရင္ဘတ္ထဲက ခံစားမႈနဲ႔သာ ဆိုင္တာရယ္။ သတိတရေတြကိုေတာ့ျဖင့္ ျပန္လွန္ေမွ်ာ္လင့္မိခ်င္ေသးရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ေလ….။ ခက္တယ္။ ခံစားမႈနဲ႔ စိတ္နဲ႔ဆက္ႏြယ္သမွ်ေတြဟာ သူ႔အလုိလိုသာ ျဖစ္တည္ေကာင္းတာ။ တကယ္ေတာ့ ေၾကြဟာ အေႏွာင္အတြယ္မဲ့ခ်င္တာ။
ခုပဲၾကည့္၊ ေၾကြဟာ ေၾကြ႕စိတ္နဲ႔ ၿငိေနျပန္။ အေတြးေတြထဲ ကေျပာင္းကျပန္ စုန္ဆန္လို႔။ နည္းနည္းေတာင္ ေမွာင္လာၿပီ။ ဘာဘီက်ဴးဖိုေလးေတြနားကလူေတြ သူ႔အုပ္စုနဲ႔သူ စကားစျမည္ေျပာၾက ဆိုၾက၊ ဂစ္တာတီးၾက၊ ေဆာ့ၾက။ အပမ္းေျဖေနၾက။ ေၾကြ႕ကို ျမင္ေတာ့ သူက လွမ္းေခၚတယ္။ ခုပဲ ဖုန္းေခၚေတာ့မလို႔...ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ တဲ့။ ေၾကြက လက္ထဲက ကင္မရာကို ျပရင္း ဓါတ္ပံုေလွ်ာက္ရိုက္တာဆိုေတာ့ သူက အသားကင္တစ္ခ်ိဳ႕ထည့္ထားတဲ့ ပန္းကန္ျပားကို ေၾကြ႕ဆီလွမ္းေပးရင္း စားလိုက္ဦး တဲ့။ ေၾကြ စားလိုက္တယ္။ အသားကင္လား၊ ဘာသားလဲဆိုတာေတာ့ ေၾကြ မသိ။ ေၾကြသိတာက လႊတ္ခ်ပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့ ေၾကြ႕စိတ္ေတြ၊ ဟိုမွာ ဒီမွာ….။ ကစဥ့္ကလ်ား ပံုပ်က္ပန္းပ်က္။ ခုထိ ေလထဲလြင့္ခ်င္ေနဆဲ၊ ခုထိ သစ္ရြက္ေတြၾကား ခိုတြယ္ေနခ်င္ဆဲ၊ ခုထိ သဲေသာင္ခံုထဲ ေခါင္းဝွက္ခ်င္ေနဆဲ၊ ေၾကြ႕စိတ္ေတြ….။ “စားေကာင္းလိုက္တာ ကိုကိုရာ၊ သိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ၊ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ခဲ့ေတာ့ ေၾကြက ေမာၿပီး ဆာေနတာ” လွ်ာေပၚကတစ္ဆင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲကေန ဘိုက္ထဲေရာက္သြားတဲ့ အသားကင္ေတြ။ ဘာအရသာဆိုတာ ေၾကြ မသိ၊ မခံစားမိလည္းဘဲ၊ ဒီလိုပါပဲ….။ နားဝင္ေကာင္းေအာင္ ဆိုတတ္ခဲ့ၿပီ။ ႏႈတ္ခ်ိဳတတ္ခဲ့ၿပီ...။ ေၾကြ ခံစားခ်က္ေတြကို လႊတ္ခ်တတ္ခဲ့ၿပီေလ…..။ 

၊၊၊၊၊၊၊၊၊>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 


Author: ခ်စ္ၾကည္ေအး

Posted by JACBA at 9:17 AM
Labels:

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Total Pageviews

Labels

ပညာေပး (1488) ကာတြန္းဟာသ (1343) ဟာသ (899) ေဆာင္းပါး (822) ကဗ်ာ (777) သတင္း (533) .ေဆာင္းပါး (512) အက္ေဆး/၀တၳဳတို (504) ေၾကာ္ျငာ (432) နိုင္ငံတကာထူးျခားသတင္း (388) ပညာေပး... (326) နိုင္ငံတကာ ထူးျခားသတင္း (321) ကဗ ်ာ (279) နိုင္ငံတကာအျခားသတင္း.. (253) ကဗ်ာ… (228) ပံုျပင္ (220) ေဆာင္းပါး…. (203) အက္ေဆး (191) ေဘာလံုးဟာသ...။ (156) သေဘာထားအျမင္ (149) Cartoon (145) သတင္း.... (139) ကဗ်ာ... (136) ကဗ်ာ..... (132) ပညာေပး.. (131) နိုင္ငံတကာ အျခားသတင္း.. (123) ျပည္တြင္းသတင္း (118) သတင္း..။ (114) သတင္းတို (111) သေရာ္စာ… (106) ဝတၳဳတို (105) ၀တၳဳတို (95) ဓါတ္ပံုသတင္း (81) သတင္း.. (79) ေပးစာ (79) ဘာသာျပန္ ဝတၳဳတို (75) ဓာတ္ပံုသတင္း (72) ကာတြန္း (64) ဓာတ္ပံုသတင္း..။ (64) သေရာ္စာ (64) နိုင္ငံတကာ အျခားသတင္း (60) ဓာတ္ပံုသတင္း.. (54) ေမတၱာစာ (54) ေအာက္ေမ့ဘြယ္စာလႊာ (53) သတင္း. (47) ဘာသာျပန္အက္ေဆး (46) ္ပံုျပင္ (45) ကာတြန္းဟာသ- (44) ေဘာလံုးဟာသ... (44) နိုင္ငံတကာအျခားသတင္း (43) -ကာတြန္းဟာသ (40) နိင္ငံတကာ အျခားသတင္း (39) ကဗ်ာ. (37) သတင္းေဆာင္းပါး (36) News (35) ကာတြန္း ဟာသ (34) ပညာေပး) (33) ကဗ်ာ(ဟာသ) (32) ဟာသကဗ်ာ (32) ေအာင္ျမင္ေရးဒႆန (30) xပညာေပး) (29) ေၾကညာခ်က္ (28) ႐ုပ္သံ သတင္း (25) ဂ်ာနယ္ (24) TV (23) နိုင္ငံတကာ အျခားသတင္း. (23) ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါး (20) ရင္ဖြင့္သံ (19) သရဲဇာတ္လမ္း (19) ္ပံုျပၤင္ (18) ထုတ္ျပန္ခ်က္ (14) ဓာတ္ပံု (13) ဘာသာျပန္ပံုျပင္ (13) ဓာတ္ပုံသတင္း (12) သတင္းဓါတ္ပံု (12) သီခ်င္း (12) အင္တာဗ်ဴး (12) အေတြးအျမင္ (12) ဓာတ္ပံုသတင္း. (11) ပံုျပၤင္ (11) အယ္ဒီတာ့ထံေပးစာ (11) ဥာဏ္စမ္း (11) Photo News (10) poem (10) ဂ ်ာနယ္ (10) ဟာသအက္ေဆး (10) (က်န္းမာေရး ပညာေပး) (9) . (9) x ပညာေပး) (9) ဘာသာျပန္ (9) The Article (8) ခရီးသြား.ေဆာင္းပါး (8) နိူင္ငံတကာအျခားသတင္း (8) ဘာသာေရးေဆာင္းပါး (8) သတင္း.ေဆာင္းပါး (8) ေဗဒင္ (8) သတင္းတို. (7) ဟာသ ဝတၳဳတို (7) တေဘာင္ (6) ကွဗ်ာ (5) နိုင္ငံထူးျခားသတင္း (5) ဘာသာေရး၊ဓမၼပံုျပင္ (5) မိန္႔ခြန္း (5) သမိုင္းစကား၊ ပန္းစကား (5) ဟာသ ဓာတ္ပံု (5) အားကစားသတင္း (5) song (4) ကာတြြန္းဟာသ (4) စကားပံု (4) ထူးျခားသတင္း (4) ပညာေပ; (4) သတင္း.တို. (4) သေရာ ္စာ (4) ဟာသ- (4) ္ေဆာင္းပါး (4) -ကာတြန္းဟာသ- (3) interview (3) ထုပ္ျပန္ခ်က္ (3) ဓမၼဒါန (3) ဓါတ္ပုံအက္ေဆး (3) ဓာတ္ပံုအက္ေဆး (3) ပညာေပ (3) ဖိတ္စာ (3) ရုပ္သံ (3) သတင္း.တို.။ (3) ဟာသ အင္တာဗ်ဴး (3) ဟာသ. (3) အင္တာဗ်ဴးး (3) အတိုဆုံး၀တၳဳတို (3) အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ (3) ေဘာလံုးဟာသ. (3) (ဟာသ) (2) By....meepyatite (2) Statement (2) Story (2) With Best Regards (2) aဆာင္းပါ (2) ကန္ေတာ့ခ်ိဳး (2) က်န္းမာေရး ပညာေပး (2) ဇာတ္လမ္းတို (2) ပန္းခ်ီ (2) ပုံျပင္ (2) ဘာသာျပန္ကဗ ်ာ (2) ရုပ္ပံုအေတြး (2) ဟာသပံုျပင္ (2) အစီရင္ခံစာ (2) အမွတ္တရ (2) အေတြး (2) ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ (2) ေဆာင္းပါ (2) ျပဇာတ္ (2) (xပညာေပး) (1) (ပညာေပး) (1) ) (1) .... (1) 2010 at 11:22pm (1) =ႏိုင္ငံတကာ အားကစားသတင္းမ်ား (1) Announce (1) By: Sara Yin (က်န္းမာေရး ပညာေပး) (1) By; Silver Moon အင္တာဗ်ဴး (1) General Knowledge (1) Joke (1) Photo Essay (1) Thanks (1) aဆာင္းပါး (1) khana.na155 ကဗ်ာ (1) minkonaing (1) ကဗ်ာ( (1) ကဗ်ာ… By..Blue gyee (1) ကာတြန္းဟာသ <br /> <br /> (1) ကိုယ္တိုင္ေရးကဗ်ာ သီဟသူ (1) ခရီးသြားဆာင္းပါး (1) ခရီးသြားေဆာင္းပါး (1) စကား (1) စကားပုံ (1) စာစု (1) စိုးမိုးေက်ာ္ (ဟာသ) (1) ဆက္သြယ္ရန္ (1) ဓါတ္ပံုအက္ေဆး (1) ဓာတ္ပုံအက္ေဆး (1) ဓာတ္ပံုအေတြး (1) နူတ္ခြန္းဆက္လႊာ (1) ပ (1) ပညာေပ;း (1) မိန္႕ခြန္း (1) ရုပ္ရွင္ (1) သတင္း နွင့္ဟာသ (1) သတင္း.တို (1) သတင္းကဗ်ာ (1) သတင္းသီခ်င္း (1) သေရာ္ကဗ ်ာ (1) ဟသ (1) ဟာသအင္တာဗ်ဴး (1) ဟိုအေၾကာင္း ၊ဒီအေၾကာင္းသူတို ့အေၾကာင္း (1) အဆိုအမိန္႔ (1) အထၳဳပၸတၱိ) (1) အားကစားသတင္းမ်ား (1) အျခားသတင္း (1) ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ ပညာေပး.. (1) ုပုံျပင္ (1) ေဆာင္းပါ; (1) ေပးပို ့သူ .. စိုးမိုးေက်ာ္ ဟာသ (1) ေပးပို ့သူ...သက္နိုင္ ကဗ်ာ… (1) ေပးပို ့သူ…greenleave (1) ္ပုံျပင္ (1) ြ (1) ႐ုပ္သံ (1) • Posted by thant zin htwe on ႏုိ၀င္ဘာ 19 (1) …. (1)