အသက္ႀကီးသူ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားသည္ ေန႔စဥ္ မိနစ္ ၂၀ မွန္မွန္ လမ္းေလွ်ာက္ေပးျခင္းျဖင့္ အကူအညီမလိုဘဲ မိမိဘာသာ လမ္းေလွ်ာက္ လာႏိုင္ၿပီး ေနာင္လာမည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း က်န္းမာေရးမ်ား ပိုမိုတိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာႏိုင္ေၾကာင္း မၾကာေသးမီက ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္ ေလ့လာမႈတစ္ခုက ဆိုပါသည္။ ဤေလ့လာမႈအေၾကာင္းကို အေမရိကန္ေဆးပညာအစည္းအ႐ံုးဂ်ာနယ္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားသည္ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းအပါအ၀င္ ျခံ၀င္းအတြင္း ပန္းအိုးျပဳျပင္ျခင္း၊ ေျမဆြသစ္ပင္စိုက္ျခင္း၊ အိမ္တြင္း အိမ္ျပင္ သန္႔ရွင္းေရးျပဳလုပ္ျခင္း စေသာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ အသင့္ အတင့္ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ျပဳလုပ္မႈမ်ားသည္ မျပဳလုပ္သူမ်ားထက္ပို၍ လႈပ္ရွား ႏိုင္စြမ္းအားေကာင္းေၾကာင္း၊ သူတစ္ပါးအကူအညီ လက္တြဲလမ္းေလွ်ာက္ ေပးရျခင္းမလိုဘဲ မိမိဘာသာ လြတ္လပ္စြာသြားလာလႈပ္ရွားႏုိင္စြမ္းသည္ လမ္းမေလွ်ာက္သူ၊ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ မရွိျခင္းမ်ားထက္ ၁၈ ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုျမင့္မားေၾကာင္း ေလ့လာမႈတြင္ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ဘ၀ေနထိုင္မႈ ပံုစံေျပာင္းလဲျခင္းတြင္ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား အမွီသဟဲ ကင္းစြာ ေနထုိင္ႏိုင္ေရးဟု အမည္ေပးထားေသာ ဤေလ့လာစမ္းသပ္မႈတြင္ အထိုင္မ်ားေသာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ နည္းပါးသည့္ အသက္အရြယ္ႏွင့္ ၈၉ ရာခုိင္ႏႈန္း အဘိုးအဘြား ၁၆၃၅ ဦးအား ေလ့လာခဲ့သည္။ ထိုေလ့လာ မႈတြင္ အဘိုးအဘြားမ်ား၏ တစ္မိုင္၏ ေလးပံုတစ္ပံု မီတာ ၄၀၀ (၁၃၁၂ ေပ) ေလွ်ာက္ႏိုင္မႈအေပၚမူတည္၍ ၄င္းတို႔၏ လႈပ္ရွားႏိုင္မႈအရ အက်ိဳး သက္ေရာက္ပံုကို ေလ့လာခဲ့ပါသည္။
မီတာ ၄၀၀ တစ္မိုင္၏ ေလးပံုတစ္ပံု တစ္နာရီလွ်င္ ႏွစ္ဖာလံုသည္ ဖေလာ္ ရီဒါတက္ၠသိုလ္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေလ့လာမႈ အရ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားအတြက္ အေရးပါေသာ အကြာအေ၀းျဖစ္သည္။ ““မီတာ ၄၀၀ ဆိုတာ ပန္းျခံတစ္ပတ္၊ ကန္တစ္ပတ္ အကြာအေ၀းသာရွိပါ တယ္။ ဒီအကြာအေ၀းက သူမ်ားတြဲေခၚမႈမပါဘဲ မိမိဘာသာ လြတ္လပ္စြာ သြားလာႏိုင္တဲ့ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အေရးပါတဲ့ အကြာအေ၀းျဖစ္ပါတယ္”” ဟု အဆိုပါေလ့လာမႈတြင္ ပါ၀င္ေသာ ေမရီလန္းတက္ၠသိုလ္မွ ပါေမာက္ၡ ဂ်က္ကူရာနစ္က ဆိုပါသည္။ ေလ့လာမႈတြင္ ပါ၀င္သူမ်ားသည္ အစပိုင္းတြင္ တစ္မိုင္၏ ေလးပံု တစ္ပံုကို ၁၅ မိနစ္အတြင္း ေလွ်ာက္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းစြမ္းရည္က်ဆင္းမည့္ အႏ္ၲရာယ္ရွိေနပါသည္။ အသက္ႀကီးသူမ်ားတြင္ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ အားနည္းျခင္းသည္ ဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာလို ျဖစ္ေနၿပီး ယင္းအခ်က္က သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား နာမက်န္းျဖစ္ရျခင္း၊ ေဆး႐ံုတက္ရျခင္း၊ မသန္မစြမ္းျဖစ္ရျခင္းႏွင့္ အခ်ိန္မက်မီေသဆံုးရျခင္း တို႔အတြက္ ေဘးအႏ္ၲရာယ္ပင္ျဖစ္သည္။
+ေဒါက္တာဘီေရာ္+
အသက္ႀကီးသူ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားသည္ ေန႔စဥ္ မိနစ္ ၂၀ မွန္မွန္ လမ္းေလွ်ာက္ေပးျခင္းျဖင့္ အကူအညီမလိုဘဲ မိမိဘာသာ လမ္းေလွ်ာက္ လာႏိုင္ၿပီး ေနာင္လာမည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း က်န္းမာေရးမ်ား ပိုမိုတိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာႏိုင္ေၾကာင္း မၾကာေသးမီက ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္ ေလ့လာမႈတစ္ခုက ဆိုပါသည္။ ဤေလ့လာမႈအေၾကာင္းကို အေမရိကန္ေဆးပညာအစည္းအ႐ံုးဂ်ာနယ္ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားသည္ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းအပါအ၀င္ ျခံ၀င္းအတြင္း ပန္းအိုးျပဳျပင္ျခင္း၊ ေျမဆြသစ္ပင္စိုက္ျခင္း၊ အိမ္တြင္း အိမ္ျပင္ သန္႔ရွင္းေရးျပဳလုပ္ျခင္း စေသာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ အသင့္ အတင့္ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ျပဳလုပ္မႈမ်ားသည္ မျပဳလုပ္သူမ်ားထက္ပို၍ လႈပ္ရွား ႏိုင္စြမ္းအားေကာင္းေၾကာင္း၊ သူတစ္ပါးအကူအညီ လက္တြဲလမ္းေလွ်ာက္ ေပးရျခင္းမလိုဘဲ မိမိဘာသာ လြတ္လပ္စြာသြားလာလႈပ္ရွားႏုိင္စြမ္းသည္ လမ္းမေလွ်ာက္သူ၊ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ မရွိျခင္းမ်ားထက္ ၁၈ ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုျမင့္မားေၾကာင္း ေလ့လာမႈတြင္ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ဘ၀ေနထိုင္မႈ ပံုစံေျပာင္းလဲျခင္းတြင္ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား အမွီသဟဲ ကင္းစြာ ေနထုိင္ႏိုင္ေရးဟု အမည္ေပးထားေသာ ဤေလ့လာစမ္းသပ္မႈတြင္ အထိုင္မ်ားေသာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ နည္းပါးသည့္ အသက္အရြယ္ႏွင့္ ၈၉ ရာခုိင္ႏႈန္း အဘိုးအဘြား ၁၆၃၅ ဦးအား ေလ့လာခဲ့သည္။ ထိုေလ့လာ မႈတြင္ အဘိုးအဘြားမ်ား၏ တစ္မိုင္၏ ေလးပံုတစ္ပံု မီတာ ၄၀၀ (၁၃၁၂ ေပ) ေလွ်ာက္ႏိုင္မႈအေပၚမူတည္၍ ၄င္းတို႔၏ လႈပ္ရွားႏိုင္မႈအရ အက်ိဳး သက္ေရာက္ပံုကို ေလ့လာခဲ့ပါသည္။
မီတာ ၄၀၀ တစ္မိုင္၏ ေလးပံုတစ္ပံု တစ္နာရီလွ်င္ ႏွစ္ဖာလံုသည္ ဖေလာ္ ရီဒါတက္ၠသိုလ္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေလ့လာမႈ အရ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားအတြက္ အေရးပါေသာ အကြာအေ၀းျဖစ္သည္။ ““မီတာ ၄၀၀ ဆိုတာ ပန္းျခံတစ္ပတ္၊ ကန္တစ္ပတ္ အကြာအေ၀းသာရွိပါ တယ္။ ဒီအကြာအေ၀းက သူမ်ားတြဲေခၚမႈမပါဘဲ မိမိဘာသာ လြတ္လပ္စြာ သြားလာႏိုင္တဲ့ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အေရးပါတဲ့ အကြာအေ၀းျဖစ္ပါတယ္”” ဟု အဆိုပါေလ့လာမႈတြင္ ပါ၀င္ေသာ ေမရီလန္းတက္ၠသိုလ္မွ ပါေမာက္ၡ ဂ်က္ကူရာနစ္က ဆိုပါသည္။ ေလ့လာမႈတြင္ ပါ၀င္သူမ်ားသည္ အစပိုင္းတြင္ တစ္မိုင္၏ ေလးပံု တစ္ပံုကို ၁၅ မိနစ္အတြင္း ေလွ်ာက္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းစြမ္းရည္က်ဆင္းမည့္ အႏ္ၲရာယ္ရွိေနပါသည္။ အသက္ႀကီးသူမ်ားတြင္ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ အားနည္းျခင္းသည္ ဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာလို ျဖစ္ေနၿပီး ယင္းအခ်က္က သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား နာမက်န္းျဖစ္ရျခင္း၊ ေဆး႐ံုတက္ရျခင္း၊ မသန္မစြမ္းျဖစ္ရျခင္းႏွင့္ အခ်ိန္မက်မီေသဆံုးရျခင္း တို႔အတြက္ ေဘးအႏ္ၲရာယ္ပင္ျဖစ္သည္။
+ေဒါက္တာဘီေရာ္+
No comments:
Post a Comment