=သံေယာဇဥ္မ်ားႏွင့္ေ၀းရာဆီ=

>

ကၽြန္မ မွန္မၾကည့္ျဖစ္တာၾကာခဲ့ျပီ။ ေၾကးမံုျပင္မွ ကၽြန္မပံုရိပ္ကို မွင္သက္စြာေငးစိုက္ၾကည့္ ေနမိသည္။ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မပင္ သဲကြဲစြာမမွတ္မိပါ။ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ အျဖဴေရာင္အခိုးအေငြ႔မ်ား၊ ခပ္၀ါး၀ါး ပံုရိပ္ေယာင္မ်ား၊ အဇၥ်တၱအပိုင္းအစမ်ား တစ္ပိုင္းတစ္စ ယွက္သန္း၀ိုင္းရံထားသည္။ ကၽြန္မ သည္ ကၽြန္မအစစ္မဟုတ္ပါ။ ၀ိုးတ၀ါးပံုရိပ္ေယာင္မ်ားေအာက္မွ ကၽြန္မ ရုပ္သြင္ကို စူးစိုက္စြာ မနည္းဖမ္းဆုပ္ၾကည့္ေနရသည္။ ျမဴထူေတြလို အခိုးအေငြ႔မ်ားၾကားမွ မ်က္၀န္းတို႔ ေျခာက္ေသြ႔ညိႈးေရာ္ေနသည္ကို တစြန္းတစျမင္လိုက္ရသလိုရွိသည္။ ေအးစက္ႏူးညံ့လွေသာ ျမဴထူေတြကို ဖယ္ပစ္လိုက္ဖို႔ ကၽြန္မ အားအင္ယုတ္ေလ ်ွာ့ေနသည္။ လက္လွမ္းမိေသာ္ ႏွလံုးသားမွ စစ္ကနဲနာက ်င္သည္။ 'ညီမေလး' ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရသလိုရွိေသာ္ မ်က္၀န္းမွ မရည္ရြယ္ပါဘဲ မ်က္ရည္ေပါက္ကနဲက ်သည္။

 ************ ဒီႏွစ္ပိုင္းကာလေတြမွာ ကၽြန္မ လူေလးေယာက္ႏွင့္ ထိေတြ႔ေႏြးေထြးခဲ့ပါသည္။ ထိုအရာသည္ ပံုရိပ္ေယာင္မ်ားဆီမွ ျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ အီလက္ထေရာနစ္လိႈင္းမ်ားဆီမွ ျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ ကူးလူးဆက္ႏြယ္ရာစာလံုးကေလးေတြမွ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မ ႏွလံုးသားေႏြးေထြးသိမ္ေမြ႔လွ်က္ ရွိသည္ကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ သိပါသည္။ အစ္ကို သံုးေယာက္ႏွင့္ အစ္မ တစ္ေယာက္ဆိုပါစို႔။ အသက္အရြယ္အရ စာရင္းေရးထိုးရေသာ္ အစ္ကို (၁)၊ အစ္ကို (၂)၊ အစ္ကို (၃) ႏွင့္ အစ္မ ဟုလြယ္လြယ္ ေျပာၾကရေအာင္ပင္။ သူတို႔ႏွင့္ ကမၻာ့လူသံုးအမ်ားဆံုး social network တစ္ခုမွ စတင္သိကၽြမ္း ခဲ့သည္။ သူတို႔၏ ဘ၀ေတြသည္ မည္သို႔ မည္မွ် တည္ရွိေနၾကသည္လည္း၊ မည္မွ်ျမင့္မားေနၾကသည္လည္း ကၽြန္မ မသိရွိခဲ့ပါ။ (သို႔မဟုတ္) စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါ။ ရိုးရိုးကေလးပင္ ျဖဴစင္ေသာေမတၱာျဖင့္ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ေနမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ ကၽြန္မ၏ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ အားကိုးခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈအရ၊ ေလးစားျမတ္ႏိုးမႈအရ၊ သံေယာဇဥ္ တြယ္တာမႈမ်ားအရ သူတို႔ကို ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။ ေယာက ်ား္၊ မိန္းမ ခြဲျခားျမင္ၾကေသာ၊ ေသြးသားရင္းခ်ာ ျဖစ္ မျဖစ္ကို ေပတံႏွင့္တိုင္းတာေသာ၊ လူ႔ယဥ္ေက ်းမႈ အသိုင္းအ၀ိုင္း ဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ အစ္ကို မ်ားကို ခ်စ္သည္ဟု ကၽြန္မ ေျပာခြင့္မရွိခဲ့ပါ။ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ားျပားစာရင္းရႈပ္လွေသာ ေနရာၾကီး တစ္ခုမွ ကၽြန္မ ခဏေျပးထြက္ခဲ့ျပီ။ ထိုခဏသည္ မည္ေရြ႔မည္မွ် ၾကာေသာခဏျဖစ္မည္လဲ။ ကၽြန္မ ေသခ်ာစြာမေျပာႏိုင္ပါ။ ယခု ကၽြန္မ ပိုင္ဆိုင္သည္ ထင္ရေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတို႔မွ ကင္းေ၀းရာေနရာေလးတြင္ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္သည္မ်ား ကိုေတာ့ ေျပာခြင့္ရွိ သည္ ထင္ပါသည္။ ၠဤေနရာသို႔ မည္သူမွလာရန္ ကၽြန္မ မဖိတ္ေခၚပါ။ သို႔မဟုတ္ မဖိတ္ေခၚေတာ့ပါ။ ကၽြန္မ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို ပို၍ႏွစ္သက္တတ္လာခဲ့ပါျပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာက တစ္ေယာက္တည္း ႏွစ္သက္ရာစာတို၊ ေပစမ်ားကို ျငိမ္သက္စြာေရးသားေနရသည္ကို ကၽြန္မ ျပန္လည္ အလိုရွိလာပါျပီ။ ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ နာမည္တစ္လံုးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္မိခဲ့ရပါသတည္း။ ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ ပရင့္မီဒီယာသို႔ျပန္လည္တိုး၀င္ရန္ၾကိဳးစားခဲ့ရပါသနည္း။ ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ေသာအရာမ်ား၊ လူမႈေရးရာမ်ားလုပ္မိခဲ့ရပါသနည္း။ ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ မတူညီကြဟေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္း မ်ားကို ခ်စ္ခင္ခဲ့ရပါသနည္း။ ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မ ေသခ်ာေစ့ငွစြာ ျမင္ႏိုင္ရန္ျပန္ၾကိဳးစား ရပါမည္။ 

************* 

အစ္ကို (၂) သူႏွင့္ စာတစ္ပုဒ္မွ အစျပဳ၍ သိကၽြမ္းခဲ့ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ မျမင္ဖူးပါ။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေတြး၊ သူ႔အေရးေတြ တြင္ ေပ်ာ္၀င္မိေသာ ကၽြန္မ သူ႔ကို သိကၽြမ္းရင္းႏွၤီးဖို႔ၾကိဳးစားမိခဲ့သည္။ သူ႔တြင္ လွပေသာအႏုပညာမ်ားရွိ သည္။ သူ႔တြင္ သိမ္ေမြ႔ ညင္သာေသာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမ်ားရွိသည္။ သူ႔တြင္ လိႈက္လွဲေႏြးေထြးေပးႏိုင္ ေသာ အသိအမွတ္ျပဳမႈမ်ားရွိသည္။ သူ႔တြင္ ငိုညည္းသံမ်ားကို နားလည္လက္ခံေပးႏိုင္ေသာ နားတစ္စံု ရွိသည္။ အလိုမက ်မႈမ်ားကို ႏူးညံ့စြာရယ္ေမာေပးႏိုင္ေသာ ၾကင္နာမႈမ်ားရွိသည္။ ကၽြန္မ ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ရာ မွန္သမွ် ၾကားနာလက္ခံေပးနိုင္ခဲ့ေသာ ႏွလံုးသားရွိသည္။ ကၽြန္မ ဘ၀ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပကတိ ရိုးရွင္းစြာ ျမင္ႏိုင္ျပီး ကၽြန္မကို လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ခ်စ္ခင္စြာျမင္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ စိတ္အင္အားကို ရေစမည့္ စာလံုးေလးေတြ သီကံုးလ ်က္ ကၽြန္မထံ ေပးပို႔ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ညီမေလးဟု ႏူးညံ့ခ်ိဳသာစြာ ေခၚေပးတတ္သူ ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလ ်ွင္ ခ်စ္ခင္ဖို႔ လံုေလာက္ေလျပီလား။ ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ လံုေလာက္ပါသည္။ သူဘာဆိုသည္ထက္ သူ၏ ျဖဴစင္လွပေသာစိတ္ႏွလံုးကိုသာ ကၽြန္မခ်စ္ခင္ခဲ့ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။

အစ္ကို (၃) သူ႔ကို စေနာက္မႈမ်ားမွ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ပါသည္။ အျပန္အလွန္စာရိုက္ၾကေသာ စာလံုးမ်ားတြင္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ ရာမရွိဟု ထင္ဖြယ္ရာရွိေသာ သူႏွင့္ ရက္အနည္းငယ္ ေလလိႈင္းမ်ားမွ စကားလက္ဆံုက်ျပီးသည္တြင္ သူ၏ ျဖဴစင္ေအးခ်မ္းေသာ စိတ္ႏွလံုးကို တစစ ကၽြန္မ သိခြင့္ရလာခဲ့သည္။ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ စကားတို႔တြင္ အလိုမက်ေသာ၊ ေလသံမာေသာ၊ အရိပ္အေယာင္ကၽြန္မ တစ္ရံခါမွ မၾကားခဲ့ရဖူးပါ။ လူပံု အလယ္ စကားနည္းေသာ ကၽြန္မက သူႏွင့္ေတာ့ သူနားညည္းေစလာက္သည္အထိ မ်ားစြာေျပာခဲ့ဖူးသည္။ သူ မျငီးျငဴခဲ့ပါ။ ေလသံေအးေအးႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္လ ်က္ ကၽြန္မ၏ ပူေလာင္မႈအခ်ိဳ႕ကို ျငိမ္းေအးေစခဲ့သည္။ သူကိုယ္တိုင္ က ်န္းမာေရးမေကာင္းလွေသာ္လည္း သူ႔က ်န္းမာေရးနွင့္ ပတ္သတ္၍ ကၽြန္မကို တစ္လံုး တစ္ပါဒ မွ မျငီးျငဴခဲ့ပါ။ သူမ်ား ေျခာက္ေသြ႔ပ်င္းရိေနမည္လား စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ရသမွ် ေျပာျပကာ၊ သူအပ်င္းေျပေစရန္ဟု ကၽြန္မက ကိုယ့္ဘာသာေခါင္းစဥ္တပ္ေပမယ့္ သူ႔ဘက္ကေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္ သမွ် ေျပာခြင့္ေပးကာ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္ကို ေနာက္မ်ားစြာမွ ကၽြန္မ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ တစ္ပါးသူအတြက္သာ ေတြးေပးတတ္ေသာ ေအးခ်မ္းေသာ သူ႔စိတ္ႏွလံုးကို ကၽြန္မ ျမင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ သူ၏ သီးသန္႔ေနခ်င္မႈ၊ လူမႈေရးရာမ်ားကို သေဘာမက ်မႈတို႔ကိုလည္း ကၽြန္မ နားလည္လက္ခံေပးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ သူမည္သူဆိုသည္ထက္ သူ၏ ေႏြးေထြးၾကင္နာတတ္ေသာ ႏူးညံ့မႈကိုသာ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ခဲ့သည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ အစ္မ သူနွင့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္မွ အစျပဳသိခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အသိအမွတ္ျပဳမႈေလးေတြ သူ႔ထံမွ ကၽြန္မ ရရွိခဲ့ဖူးသည္။ ရယ္စရာေကာင္းလွစြာ ယေန႔အထိ သူႏွင့္ ေမးလ္အဆက္အသြယ္ မရွိခဲ့ပါ။ သူ ျမန္မာျပည္ ကို ေရာက္ေနစဥ္တြင္ ကၽြန္မထံ ဖုန္းတစ္ခါေခၚဖူးသည္။ ကၽြန္မ နာမည္ေမးကာ '......ပါ' ဟုေျပာလိုက္ စဥ္ တြင္ ကၽြန္မ သူ႔ကို ျမင္ေယာင္ကာ ရင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ ရုတ္တရက္ဆြံ႔အသြားမိသည္။ ဒါကို သူက ကၽြန္မ မ သိဘူးအထင္ႏွင့္ '............' ဟု သူ႔ကေလာင္အမည္ကို ထပ္မံေျပာသည္တြင္ ကၽြန္မ တိုးဖြဖြရယ္မိသည္။ မ.....ဆိုတာ ညီမေလး ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္ မ.......။ ေသခ်ာေရရာေအာင္ နာမည္ေျပာျပစရာ မလိုပါဘူးကြယ္။ သူမသိပါဘဲႏွင့္ သူေရးသားေသာ စာမ်ား၊ သူ႔ status ေလးမ်ား၊ သူျပဳမူလုပ္ကိုင္ရာေလး မ်ားကို social network တစ္ခုအတြင္းမွေန၍ စဥ္ဆက္မျပတ္ၾကည့္ရႈမိရင္း သူ႔ကို စိတ္ထဲက တစစရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ေနခဲ့တာ...။ သူမထင္မွတ္ဘဲ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ သည္မ်ားကို ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာ....။ သူ၏ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႔မႈမ်ား၊ သူ၏ ျဖဴစင္ေအးခ်မ္းေသာ စိတ္အလွ တို႔ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပါသည္။ ေမတၱာသည္ ထူးဆန္း စြာေရာင္ျပန္ဟပ္ခဲ့ပါသလား...။ ကၽြန္မ သူ႔ကို ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့သည္။ ႏူးညံ့ရိုးသားစြာအျပံဳးမ်ားမွ ၾကည္လင္မႈ တို႔ကို ကၽြန္မ ခံစားသိရွိခဲ့ရသည္။ သူ၏အသိအမွတ္ျပဳမႈေလးေတြအတြက္ ကၽြန္မ မ်က္ရည္ တ၀ဲျဖစ္ခဲ့ဖူး ပါသည္။ သူမည္သူမည္၀ါဆိုသည္ထက္ သူ႔ သက္သက္ကိုသာ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ အစ္ကို (၁) အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာဆီမွ ကၽြန္မ၏ စာတိုေပစမ်ားကို ဟိုသည္ပို႔ရာမွ သူႏွင့္ သိကၽြမ္းခဲ့သည္။ သူႏွင့္ပတ္သတ္၍ အဖုအထစ္အနည္းငယ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ကၽြန္မ ခြင့္လႊတ္နားလည္ခဲ့ပါသည္။ ခါတရံျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ သေဘာတရားမ်ား။ သူသည္ ကၽြန္မ ေရးသားေသာ စာေပမ်ားကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးေပးေသာ၊ ကၽြန္မ၏ ရွားပါး လွေသာ အားေပးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ရပ္တည္ခ်က္ကို ပိုမိုေလးနက္ခိုင္မာေစရန္ အား ထုတ္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ မၾကာခဏေပ်ာ့ေပ်ာင္းလြယ္ေသာ ကၽြန္မ စိတ္ကို ခံႏိုင္ရည္ႏွင့္ ရင့္က ်က္ဖို႔ ဆႏၵ ရွိခဲ့သူ လည္း ျဖစ္သည္။ သူသည္ စကားေျပာမခ်ိဳသာပါ။ သို႔ေသာ္ သူ၏ ျပတ္ေတာင္းေသာစကားမ်ားထဲမွ ကၽြန္မ ကိုထြန္းလင္းေစလိုေသာ ေစတနာကို ျမင္ေတြ႔ရေသာ အခါ သူ၏ စိတ္ႏွလံုးကို ျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ စာေပကို ခ်စ္ခင္ေသာ သူ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ကၽြန္မ နားလည္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူမည္သူဆိုသည္ ထက္၊ သူဘာလုပ္ခဲ့သည္ဆိုသည္ထက္ ျဖဴစင္ေသာအျမင္ သက္သက္ျဖင့္ပင္ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ 

************************* 

မလြဲမေရွာင္သာ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ား၊ လူ႔အသိုင္း အ၀ိုင္းမ်ားနွင့္ ပတ္သတ္မႈမ်ား...... ဟန္လုပ္ျပံဳးျပ ယဥ္ေက ်းမႈမ်ား..... အေပၚယံခ်ိဳသာမႈမ်ား.......။ ထို ထုိ အရာတို႔ႏွင့္ တစစ ထိေတြ႔လာရသည္တြင္ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္မႈမ်ားသည္ မေအးခ်မ္းေတာ့ပါ။ ေမွ်ာ္လင့္မႈေတြပါလာသည္။ ဆံုေတြ႔ခ်င္မႈေတြ ပါလာသည္။ အတၱေတြပါလာသည္။ ဖက္္တြယ္ေႏွာင္ငင္ ထားခ်င္မႈေတြ ပါလာသည္။ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြႏွင့္ ျပန္လာေသာ ကၽြန္မ စကားတခ်ိဳ႔ကို ၾကားေယာင္မိသည္။ 'မ......က ဘယ္သူဘယ္၀ါ..' 'ကို....က ဘယ္သူဘယ္၀ါ' ကၽြန္မ သည္ ေသးငယ္ေသာအမႈန္အစေလးမွ်ပင္ ျဖစ္သည္ကို ယေန႔ည ျပတ္သားစြာျမင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ကၽြန္မ အတြက္ ဖန္တီးေျပာဆိုေပးေသာ စကားမ်ား၊ ေစတနာနွင့္လမ္းညႊန္ေပးမႈမ်ား...ထို ထုိ အရာတို႔ကို လက္လွမ္း၍မမွီေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မ ဘ၀ ေသးသိမ္ဗလာျဖစ္လွသည္ကို ကၽြန္မ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ မွလြဲ၍ မည္သူမွ မသိႏိုင္ပါ။ ဘာ့အတြက္မ်ား အသိုင္းအ၀ိုင္းကြဟေသာသူမ်ားကို ခ်စ္ခင္မိခဲ့ရပါသနည္း။ ဆံုေတြ႔ျခင္းေတြတြင္ သိမ္ငယ္နာက ်င္မႈေတြ ရွိႏိုင္သည္ ကို ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ ေမ့ေလ  ်ွာ ့ခဲ့ရပါသနည္း။ '.မ.....' ကေတြ႔တာ ညီမ ကံေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မ ကံေကာင္းသူလား။ ကၽြန္မ ရိုးသားစြာခ်စ္ခဲ့မိျခင္းသက္သက္ပင္။ ေျပာသူကေတာ့ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔တြင္ မည္သည့္ပေယာဂမွမပါ။ သူသည္လည္း သူ႔အေနအထား၊ သူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ ျမင့္မားသူပင္။ ကၽြန္မ သာလ ်ွင္ ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မ ျပန္လည္ျမင္ေတြ႔မိပါသည္။ ဖမ္းဆုပ္ရန္ခက္ခဲေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ားကို ေပ်ာ္ေမြ႔ရင္း ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မ ေမ့ေလ ်ွာ ့ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္မတြင္ မည္သည့္အရည္အခ်င္းရွိပါသနည္း။ သာမာန္ဘ၀ငယ္ေလးမွ မိန္းမသားတစ္ေယာက္သည္ ဘ၀ကို ရိုးရိုးေလးျမင္တတ္ရံုသာ။ ထုထည္မ်ားျပားလာေလေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ားကို တြန္းလွန္ပစ္ႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္မ အားအင္ေမြးရေပေတာ့မည္။ ထိေတြ႔ပတ္သတ္မႈမ်ား မ်ားျပားလွေသာ၊ လူမႈဆက္ဆံေရးစံုငွလွေသာ ေနရာတစ္ေနရာကို ကၽြန္မ ေက ်ာခိုင္းခဲ့ပါျပီ။ သုညမွ တစ္ျဖစ္လာဖို႔ကိုေတာင္ မနည္းရုန္းကန္ရမည္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္မ ဘ၀ႏွင့္ သိပ္မသက္ဆိုင္လွေတာ့ပါ။ မည္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုမွလည္း မဖမ္းဆုပ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ မည္သည့္လူ႔ယဥ္ေက ်းမႈႏွင့္မွ ကၽြန္မ မသိခ်င္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္မ ေနထိုင္ရာ ကုတင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလး၊ ပိတ္ေလွာင္ေသာ အခန္းက ်ဥ္းကေလးသည္ ကၽြန္မ ဘ၀အစစ္အမွန္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ပရင့္မီဒီယာကိုလည္း စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါ။ မည္သည့္နာမည္တစ္လံုးအတြက္မွလည္း မတိုက္ခိုက္ ခ်င္ေတာ့ပါ။ ဤေနရာေလးတြင္ ကၽြန္မ ခံစားရသမွ် ေရးႏိုင္သည္။ ကၽြန္မ ရင္ဖြင့္ႏိုင္သည္။ လူသိဖို႔မလို၊ ညသန္းေခါင္ အီးေမးလ္ေမွ်ာ္စရာမလို၊ ညနက္နက္ေတြ တြင္ သူတစ္ပါးကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစရန္ ဖုန္းေခၚသံမလို၊ ခ်စ္ခင္ရင္းနွီးစြာ က ်ီစယ္ျခင္းေတြႏွင့္ ကြန္မန္႔ေလးေတြ ေပးစရာမလို...။ ကၽြန္မ၏ အလိုဆႏၵေတြ ကို ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ ပယ္သတ္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားရေပမည္။ 

* ********************* 

ကၽြန္မ ခုတင္ေဘးဆြဲျခင္းေလးထဲတြင္ ပရင့္ထုတ္ထားေသာ အီးေမးလ္မ်ားရွိသည္။ ကၽြန္မပိုင္ ဖုန္းကေလး ထဲတြင္ အသံသြင္းထားမိေသာ ညီမေလး ေခၚသံမ်ားရွိသည္။ ေဒါင္းလုပ္ဆြဲထားမိေသာ အသံဖိုင္မ်ားရွိသည္။ တစ္ပိုင္းတစ္စ ရုပ္သြင္မ်ားရွိသည္။ ခါတရံ လြမ္းဆြတ္မႈမ်ားနွင့္ နာက ်င္လိႈက္ေမာလာတိုင္း မၾကာခဏ ဖြင့္ၾကည့္မိမည္ထင္ပါသည္။ သာမာန္ဘ၀ေသးေသးေလးတစ္ခုမွ ကၽြန္မ အတြက္ ထို ထို အရာေတြႏွင့္ပင္ လံုေလာက္သင့္ပါသည္။ ခါတရံ ညနက္နက္မ်ားတြင္ လြမ္းဆြတ္မိလာတိုင္း တစ္ကိုယ္တည္း စကားေတြ ေျပာမိမည္ထင္ပါသည္။ 

************************* 

လူမသိ၊ သူမသိ စကားေလးတစ္ခြန္းေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္ပါသည္။ သူတို႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ ///////////////////////////////////////////// 

+ေရႊအိမ္စည္+

ကၽြန္မ မွန္မၾကည့္ျဖစ္တာၾကာခဲ့ျပီ။ ေၾကးမံုျပင္မွ ကၽြန္မပံုရိပ္ကို မွင္သက္စြာေငးစိုက္ၾကည့္ ေနမိသည္။ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မပင္ သဲကြဲစြာမမွတ္မိပါ။ ကၽြန္မ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ အျဖဴေရာင္အခိုးအေငြ႔မ်ား၊ ခပ္၀ါး၀ါး ပံုရိပ္ေယာင္မ်ား၊ အဇၥ်တၱအပိုင္းအစမ်ား တစ္ပိုင္းတစ္စ ယွက္သန္း၀ိုင္းရံထားသည္။ ကၽြန္မ သည္ ကၽြန္မအစစ္မဟုတ္ပါ။ ၀ိုးတ၀ါးပံုရိပ္ေယာင္မ်ားေအာက္မွ ကၽြန္မ ရုပ္သြင္ကို စူးစိုက္စြာ မနည္းဖမ္းဆုပ္ၾကည့္ေနရသည္။ ျမဴထူေတြလို အခိုးအေငြ႔မ်ားၾကားမွ မ်က္၀န္းတို႔ ေျခာက္ေသြ႔ညိႈးေရာ္ေနသည္ကို တစြန္းတစျမင္လိုက္ရသလိုရွိသည္။ ေအးစက္ႏူးညံ့လွေသာ ျမဴထူေတြကို ဖယ္ပစ္လိုက္ဖို႔ ကၽြန္မ အားအင္ယုတ္ေလ ်ွာ့ေနသည္။ လက္လွမ္းမိေသာ္ ႏွလံုးသားမွ စစ္ကနဲနာက ်င္သည္။ 'ညီမေလး' ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရသလိုရွိေသာ္ မ်က္၀န္းမွ မရည္ရြယ္ပါဘဲ မ်က္ရည္ေပါက္ကနဲက ်သည္။

 ************ ဒီႏွစ္ပိုင္းကာလေတြမွာ ကၽြန္မ လူေလးေယာက္ႏွင့္ ထိေတြ႔ေႏြးေထြးခဲ့ပါသည္။ ထိုအရာသည္ ပံုရိပ္ေယာင္မ်ားဆီမွ ျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ အီလက္ထေရာနစ္လိႈင္းမ်ားဆီမွ ျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ ကူးလူးဆက္ႏြယ္ရာစာလံုးကေလးေတြမွ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မ ႏွလံုးသားေႏြးေထြးသိမ္ေမြ႔လွ်က္ ရွိသည္ကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ သိပါသည္။ အစ္ကို သံုးေယာက္ႏွင့္ အစ္မ တစ္ေယာက္ဆိုပါစို႔။ အသက္အရြယ္အရ စာရင္းေရးထိုးရေသာ္ အစ္ကို (၁)၊ အစ္ကို (၂)၊ အစ္ကို (၃) ႏွင့္ အစ္မ ဟုလြယ္လြယ္ ေျပာၾကရေအာင္ပင္။ သူတို႔ႏွင့္ ကမၻာ့လူသံုးအမ်ားဆံုး social network တစ္ခုမွ စတင္သိကၽြမ္း ခဲ့သည္။ သူတို႔၏ ဘ၀ေတြသည္ မည္သို႔ မည္မွ် တည္ရွိေနၾကသည္လည္း၊ မည္မွ်ျမင့္မားေနၾကသည္လည္း ကၽြန္မ မသိရွိခဲ့ပါ။ (သို႔မဟုတ္) စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါ။ ရိုးရိုးကေလးပင္ ျဖဴစင္ေသာေမတၱာျဖင့္ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ေနမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ ကၽြန္မ၏ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ အားကိုးခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈအရ၊ ေလးစားျမတ္ႏိုးမႈအရ၊ သံေယာဇဥ္ တြယ္တာမႈမ်ားအရ သူတို႔ကို ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။ ေယာက ်ား္၊ မိန္းမ ခြဲျခားျမင္ၾကေသာ၊ ေသြးသားရင္းခ်ာ ျဖစ္ မျဖစ္ကို ေပတံႏွင့္တိုင္းတာေသာ၊ လူ႔ယဥ္ေက ်းမႈ အသိုင္းအ၀ိုင္း ဓေလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ အစ္ကို မ်ားကို ခ်စ္သည္ဟု ကၽြန္မ ေျပာခြင့္မရွိခဲ့ပါ။ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ားျပားစာရင္းရႈပ္လွေသာ ေနရာၾကီး တစ္ခုမွ ကၽြန္မ ခဏေျပးထြက္ခဲ့ျပီ။ ထိုခဏသည္ မည္ေရြ႔မည္မွ် ၾကာေသာခဏျဖစ္မည္လဲ။ ကၽြန္မ ေသခ်ာစြာမေျပာႏိုင္ပါ။ ယခု ကၽြန္မ ပိုင္ဆိုင္သည္ ထင္ရေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတို႔မွ ကင္းေ၀းရာေနရာေလးတြင္ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္သည္မ်ား ကိုေတာ့ ေျပာခြင့္ရွိ သည္ ထင္ပါသည္။ ၠဤေနရာသို႔ မည္သူမွလာရန္ ကၽြန္မ မဖိတ္ေခၚပါ။ သို႔မဟုတ္ မဖိတ္ေခၚေတာ့ပါ။ ကၽြန္မ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို ပို၍ႏွစ္သက္တတ္လာခဲ့ပါျပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာက တစ္ေယာက္တည္း ႏွစ္သက္ရာစာတို၊ ေပစမ်ားကို ျငိမ္သက္စြာေရးသားေနရသည္ကို ကၽြန္မ ျပန္လည္ အလိုရွိလာပါျပီ။ ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ နာမည္တစ္လံုးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္မိခဲ့ရပါသတည္း။ ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ ပရင့္မီဒီယာသို႔ျပန္လည္တိုး၀င္ရန္ၾကိဳးစားခဲ့ရပါသနည္း။ ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ေသာအရာမ်ား၊ လူမႈေရးရာမ်ားလုပ္မိခဲ့ရပါသနည္း။ ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ မတူညီကြဟေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္း မ်ားကို ခ်စ္ခင္ခဲ့ရပါသနည္း။ ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မ ေသခ်ာေစ့ငွစြာ ျမင္ႏိုင္ရန္ျပန္ၾကိဳးစား ရပါမည္။ 

************* 

အစ္ကို (၂) သူႏွင့္ စာတစ္ပုဒ္မွ အစျပဳ၍ သိကၽြမ္းခဲ့ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ မျမင္ဖူးပါ။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေတြး၊ သူ႔အေရးေတြ တြင္ ေပ်ာ္၀င္မိေသာ ကၽြန္မ သူ႔ကို သိကၽြမ္းရင္းႏွၤီးဖို႔ၾကိဳးစားမိခဲ့သည္။ သူ႔တြင္ လွပေသာအႏုပညာမ်ားရွိ သည္။ သူ႔တြင္ သိမ္ေမြ႔ ညင္သာေသာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမ်ားရွိသည္။ သူ႔တြင္ လိႈက္လွဲေႏြးေထြးေပးႏိုင္ ေသာ အသိအမွတ္ျပဳမႈမ်ားရွိသည္။ သူ႔တြင္ ငိုညည္းသံမ်ားကို နားလည္လက္ခံေပးႏိုင္ေသာ နားတစ္စံု ရွိသည္။ အလိုမက ်မႈမ်ားကို ႏူးညံ့စြာရယ္ေမာေပးႏိုင္ေသာ ၾကင္နာမႈမ်ားရွိသည္။ ကၽြန္မ ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ရာ မွန္သမွ် ၾကားနာလက္ခံေပးနိုင္ခဲ့ေသာ ႏွလံုးသားရွိသည္။ ကၽြန္မ ဘ၀ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပကတိ ရိုးရွင္းစြာ ျမင္ႏိုင္ျပီး ကၽြန္မကို လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ခ်စ္ခင္စြာျမင္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ စိတ္အင္အားကို ရေစမည့္ စာလံုးေလးေတြ သီကံုးလ ်က္ ကၽြန္မထံ ေပးပို႔ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ညီမေလးဟု ႏူးညံ့ခ်ိဳသာစြာ ေခၚေပးတတ္သူ ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလ ်ွင္ ခ်စ္ခင္ဖို႔ လံုေလာက္ေလျပီလား။ ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ လံုေလာက္ပါသည္။ သူဘာဆိုသည္ထက္ သူ၏ ျဖဴစင္လွပေသာစိတ္ႏွလံုးကိုသာ ကၽြန္မခ်စ္ခင္ခဲ့ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။

အစ္ကို (၃) သူ႔ကို စေနာက္မႈမ်ားမွ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ပါသည္။ အျပန္အလွန္စာရိုက္ၾကေသာ စာလံုးမ်ားတြင္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ ရာမရွိဟု ထင္ဖြယ္ရာရွိေသာ သူႏွင့္ ရက္အနည္းငယ္ ေလလိႈင္းမ်ားမွ စကားလက္ဆံုက်ျပီးသည္တြင္ သူ၏ ျဖဴစင္ေအးခ်မ္းေသာ စိတ္ႏွလံုးကို တစစ ကၽြန္မ သိခြင့္ရလာခဲ့သည္။ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ စကားတို႔တြင္ အလိုမက်ေသာ၊ ေလသံမာေသာ၊ အရိပ္အေယာင္ကၽြန္မ တစ္ရံခါမွ မၾကားခဲ့ရဖူးပါ။ လူပံု အလယ္ စကားနည္းေသာ ကၽြန္မက သူႏွင့္ေတာ့ သူနားညည္းေစလာက္သည္အထိ မ်ားစြာေျပာခဲ့ဖူးသည္။ သူ မျငီးျငဴခဲ့ပါ။ ေလသံေအးေအးႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္လ ်က္ ကၽြန္မ၏ ပူေလာင္မႈအခ်ိဳ႕ကို ျငိမ္းေအးေစခဲ့သည္။ သူကိုယ္တိုင္ က ်န္းမာေရးမေကာင္းလွေသာ္လည္း သူ႔က ်န္းမာေရးနွင့္ ပတ္သတ္၍ ကၽြန္မကို တစ္လံုး တစ္ပါဒ မွ မျငီးျငဴခဲ့ပါ။ သူမ်ား ေျခာက္ေသြ႔ပ်င္းရိေနမည္လား စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ရသမွ် ေျပာျပကာ၊ သူအပ်င္းေျပေစရန္ဟု ကၽြန္မက ကိုယ့္ဘာသာေခါင္းစဥ္တပ္ေပမယ့္ သူ႔ဘက္ကေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္ သမွ် ေျပာခြင့္ေပးကာ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္ကို ေနာက္မ်ားစြာမွ ကၽြန္မ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ တစ္ပါးသူအတြက္သာ ေတြးေပးတတ္ေသာ ေအးခ်မ္းေသာ သူ႔စိတ္ႏွလံုးကို ကၽြန္မ ျမင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ သူ၏ သီးသန္႔ေနခ်င္မႈ၊ လူမႈေရးရာမ်ားကို သေဘာမက ်မႈတို႔ကိုလည္း ကၽြန္မ နားလည္လက္ခံေပးႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ သူမည္သူဆိုသည္ထက္ သူ၏ ေႏြးေထြးၾကင္နာတတ္ေသာ ႏူးညံ့မႈကိုသာ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ခဲ့သည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ အစ္မ သူနွင့္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္မွ အစျပဳသိခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အသိအမွတ္ျပဳမႈေလးေတြ သူ႔ထံမွ ကၽြန္မ ရရွိခဲ့ဖူးသည္။ ရယ္စရာေကာင္းလွစြာ ယေန႔အထိ သူႏွင့္ ေမးလ္အဆက္အသြယ္ မရွိခဲ့ပါ။ သူ ျမန္မာျပည္ ကို ေရာက္ေနစဥ္တြင္ ကၽြန္မထံ ဖုန္းတစ္ခါေခၚဖူးသည္။ ကၽြန္မ နာမည္ေမးကာ '......ပါ' ဟုေျပာလိုက္ စဥ္ တြင္ ကၽြန္မ သူ႔ကို ျမင္ေယာင္ကာ ရင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ ရုတ္တရက္ဆြံ႔အသြားမိသည္။ ဒါကို သူက ကၽြန္မ မ သိဘူးအထင္ႏွင့္ '............' ဟု သူ႔ကေလာင္အမည္ကို ထပ္မံေျပာသည္တြင္ ကၽြန္မ တိုးဖြဖြရယ္မိသည္။ မ.....ဆိုတာ ညီမေလး ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္ မ.......။ ေသခ်ာေရရာေအာင္ နာမည္ေျပာျပစရာ မလိုပါဘူးကြယ္။ သူမသိပါဘဲႏွင့္ သူေရးသားေသာ စာမ်ား၊ သူ႔ status ေလးမ်ား၊ သူျပဳမူလုပ္ကိုင္ရာေလး မ်ားကို social network တစ္ခုအတြင္းမွေန၍ စဥ္ဆက္မျပတ္ၾကည့္ရႈမိရင္း သူ႔ကို စိတ္ထဲက တစစရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ေနခဲ့တာ...။ သူမထင္မွတ္ဘဲ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ သည္မ်ားကို ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာ....။ သူ၏ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႔မႈမ်ား၊ သူ၏ ျဖဴစင္ေအးခ်မ္းေသာ စိတ္အလွ တို႔ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပါသည္။ ေမတၱာသည္ ထူးဆန္း စြာေရာင္ျပန္ဟပ္ခဲ့ပါသလား...။ ကၽြန္မ သူ႔ကို ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့သည္။ ႏူးညံ့ရိုးသားစြာအျပံဳးမ်ားမွ ၾကည္လင္မႈ တို႔ကို ကၽြန္မ ခံစားသိရွိခဲ့ရသည္။ သူ၏အသိအမွတ္ျပဳမႈေလးေတြအတြက္ ကၽြန္မ မ်က္ရည္ တ၀ဲျဖစ္ခဲ့ဖူး ပါသည္။ သူမည္သူမည္၀ါဆိုသည္ထက္ သူ႔ သက္သက္ကိုသာ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ အစ္ကို (၁) အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာဆီမွ ကၽြန္မ၏ စာတိုေပစမ်ားကို ဟိုသည္ပို႔ရာမွ သူႏွင့္ သိကၽြမ္းခဲ့သည္။ သူႏွင့္ပတ္သတ္၍ အဖုအထစ္အနည္းငယ္ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ကၽြန္မ ခြင့္လႊတ္နားလည္ခဲ့ပါသည္။ ခါတရံျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ သေဘာတရားမ်ား။ သူသည္ ကၽြန္မ ေရးသားေသာ စာေပမ်ားကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးေပးေသာ၊ ကၽြန္မ၏ ရွားပါး လွေသာ အားေပးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ရပ္တည္ခ်က္ကို ပိုမိုေလးနက္ခိုင္မာေစရန္ အား ထုတ္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ မၾကာခဏေပ်ာ့ေပ်ာင္းလြယ္ေသာ ကၽြန္မ စိတ္ကို ခံႏိုင္ရည္ႏွင့္ ရင့္က ်က္ဖို႔ ဆႏၵ ရွိခဲ့သူ လည္း ျဖစ္သည္။ သူသည္ စကားေျပာမခ်ိဳသာပါ။ သို႔ေသာ္ သူ၏ ျပတ္ေတာင္းေသာစကားမ်ားထဲမွ ကၽြန္မ ကိုထြန္းလင္းေစလိုေသာ ေစတနာကို ျမင္ေတြ႔ရေသာ အခါ သူ၏ စိတ္ႏွလံုးကို ျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ စာေပကို ခ်စ္ခင္ေသာ သူ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ကၽြန္မ နားလည္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူမည္သူဆိုသည္ ထက္၊ သူဘာလုပ္ခဲ့သည္ဆိုသည္ထက္ ျဖဴစင္ေသာအျမင္ သက္သက္ျဖင့္ပင္ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ 

************************* 

မလြဲမေရွာင္သာ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ား၊ လူ႔အသိုင္း အ၀ိုင္းမ်ားနွင့္ ပတ္သတ္မႈမ်ား...... ဟန္လုပ္ျပံဳးျပ ယဥ္ေက ်းမႈမ်ား..... အေပၚယံခ်ိဳသာမႈမ်ား.......။ ထို ထုိ အရာတို႔ႏွင့္ တစစ ထိေတြ႔လာရသည္တြင္ ကၽြန္မ ခ်စ္ခင္မႈမ်ားသည္ မေအးခ်မ္းေတာ့ပါ။ ေမွ်ာ္လင့္မႈေတြပါလာသည္။ ဆံုေတြ႔ခ်င္မႈေတြ ပါလာသည္။ အတၱေတြပါလာသည္။ ဖက္္တြယ္ေႏွာင္ငင္ ထားခ်င္မႈေတြ ပါလာသည္။ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြႏွင့္ ျပန္လာေသာ ကၽြန္မ စကားတခ်ိဳ႔ကို ၾကားေယာင္မိသည္။ 'မ......က ဘယ္သူဘယ္၀ါ..' 'ကို....က ဘယ္သူဘယ္၀ါ' ကၽြန္မ သည္ ေသးငယ္ေသာအမႈန္အစေလးမွ်ပင္ ျဖစ္သည္ကို ယေန႔ည ျပတ္သားစြာျမင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ကၽြန္မ အတြက္ ဖန္တီးေျပာဆိုေပးေသာ စကားမ်ား၊ ေစတနာနွင့္လမ္းညႊန္ေပးမႈမ်ား...ထို ထုိ အရာတို႔ကို လက္လွမ္း၍မမွီေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မ ဘ၀ ေသးသိမ္ဗလာျဖစ္လွသည္ကို ကၽြန္မ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ မွလြဲ၍ မည္သူမွ မသိႏိုင္ပါ။ ဘာ့အတြက္မ်ား အသိုင္းအ၀ိုင္းကြဟေသာသူမ်ားကို ခ်စ္ခင္မိခဲ့ရပါသနည္း။ ဆံုေတြ႔ျခင္းေတြတြင္ သိမ္ငယ္နာက ်င္မႈေတြ ရွိႏိုင္သည္ ကို ကၽြန္မ ဘာ့အတြက္ ေမ့ေလ  ်ွာ ့ခဲ့ရပါသနည္း။ '.မ.....' ကေတြ႔တာ ညီမ ကံေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မ ကံေကာင္းသူလား။ ကၽြန္မ ရိုးသားစြာခ်စ္ခဲ့မိျခင္းသက္သက္ပင္။ ေျပာသူကေတာ့ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔တြင္ မည္သည့္ပေယာဂမွမပါ။ သူသည္လည္း သူ႔အေနအထား၊ သူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ ျမင့္မားသူပင္။ ကၽြန္မ သာလ ်ွင္ ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မ ျပန္လည္ျမင္ေတြ႔မိပါသည္။ ဖမ္းဆုပ္ရန္ခက္ခဲေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ားကို ေပ်ာ္ေမြ႔ရင္း ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မ ေမ့ေလ ်ွာ ့ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္မတြင္ မည္သည့္အရည္အခ်င္းရွိပါသနည္း။ သာမာန္ဘ၀ငယ္ေလးမွ မိန္းမသားတစ္ေယာက္သည္ ဘ၀ကို ရိုးရိုးေလးျမင္တတ္ရံုသာ။ ထုထည္မ်ားျပားလာေလေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ားကို တြန္းလွန္ပစ္ႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္မ အားအင္ေမြးရေပေတာ့မည္။ ထိေတြ႔ပတ္သတ္မႈမ်ား မ်ားျပားလွေသာ၊ လူမႈဆက္ဆံေရးစံုငွလွေသာ ေနရာတစ္ေနရာကို ကၽြန္မ ေက ်ာခိုင္းခဲ့ပါျပီ။ သုညမွ တစ္ျဖစ္လာဖို႔ကိုေတာင္ မနည္းရုန္းကန္ရမည္ျဖစ္ေသာ ကၽြန္မ ဘ၀ႏွင့္ သိပ္မသက္ဆိုင္လွေတာ့ပါ။ မည္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုမွလည္း မဖမ္းဆုပ္ခ်င္ေတာ့ပါ။ မည္သည့္လူ႔ယဥ္ေက ်းမႈႏွင့္မွ ကၽြန္မ မသိခ်င္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္မ ေနထိုင္ရာ ကုတင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလး၊ ပိတ္ေလွာင္ေသာ အခန္းက ်ဥ္းကေလးသည္ ကၽြန္မ ဘ၀အစစ္အမွန္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ ပရင့္မီဒီယာကိုလည္း စိတ္မ၀င္စားေတာ့ပါ။ မည္သည့္နာမည္တစ္လံုးအတြက္မွလည္း မတိုက္ခိုက္ ခ်င္ေတာ့ပါ။ ဤေနရာေလးတြင္ ကၽြန္မ ခံစားရသမွ် ေရးႏိုင္သည္။ ကၽြန္မ ရင္ဖြင့္ႏိုင္သည္။ လူသိဖို႔မလို၊ ညသန္းေခါင္ အီးေမးလ္ေမွ်ာ္စရာမလို၊ ညနက္နက္ေတြ တြင္ သူတစ္ပါးကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစရန္ ဖုန္းေခၚသံမလို၊ ခ်စ္ခင္ရင္းနွီးစြာ က ်ီစယ္ျခင္းေတြႏွင့္ ကြန္မန္႔ေလးေတြ ေပးစရာမလို...။ ကၽြန္မ၏ အလိုဆႏၵေတြ ကို ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ ပယ္သတ္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားရေပမည္။ 

* ********************* 

ကၽြန္မ ခုတင္ေဘးဆြဲျခင္းေလးထဲတြင္ ပရင့္ထုတ္ထားေသာ အီးေမးလ္မ်ားရွိသည္။ ကၽြန္မပိုင္ ဖုန္းကေလး ထဲတြင္ အသံသြင္းထားမိေသာ ညီမေလး ေခၚသံမ်ားရွိသည္။ ေဒါင္းလုပ္ဆြဲထားမိေသာ အသံဖိုင္မ်ားရွိသည္။ တစ္ပိုင္းတစ္စ ရုပ္သြင္မ်ားရွိသည္။ ခါတရံ လြမ္းဆြတ္မႈမ်ားနွင့္ နာက ်င္လိႈက္ေမာလာတိုင္း မၾကာခဏ ဖြင့္ၾကည့္မိမည္ထင္ပါသည္။ သာမာန္ဘ၀ေသးေသးေလးတစ္ခုမွ ကၽြန္မ အတြက္ ထို ထို အရာေတြႏွင့္ပင္ လံုေလာက္သင့္ပါသည္။ ခါတရံ ညနက္နက္မ်ားတြင္ လြမ္းဆြတ္မိလာတိုင္း တစ္ကိုယ္တည္း စကားေတြ ေျပာမိမည္ထင္ပါသည္။ 

************************* 

လူမသိ၊ သူမသိ စကားေလးတစ္ခြန္းေတာ့ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္ပါသည္။ သူတို႔ကို ကၽြန္မ ခ်စ္သည္။ ///////////////////////////////////////////// 

+ေရႊအိမ္စည္+